۲۹۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۹۹

بسا سخن که مرا بود وان نگفته بماند
ز من نخواست کس آنرا و آن نهفته بماند

سخن که گفته بود همچو در سفته بود
مرا رواست گر این در من نسفته بماند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۸ - مدح قاضی حمیدالدین
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۰ - شکایت از دهر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.