۲۹۰ بار خوانده شده
جهان گر مضطرب شد گو همی شو
من و می تا جهان آرام گیرد
دلم را انده امروز بس نیست
که می اندوه فردا وام گیرد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
من و می تا جهان آرام گیرد
دلم را انده امروز بس نیست
که می اندوه فردا وام گیرد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۵ - در هجو
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۷ - در صفت کسب کمال ومذمت ابناء عصر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.