۲۹۷ بار خوانده شده
در جهان با مردمان دانی که چون باید گذاشت
آن قدر عمری که یابد مردم آزاد مرد
کاستینها در غم او ترکنند از آب گرم
فیالمثل گز بگذرد بر دامن او باد سرد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
آن قدر عمری که یابد مردم آزاد مرد
کاستینها در غم او ترکنند از آب گرم
فیالمثل گز بگذرد بر دامن او باد سرد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۲ - در مدح پیروز شاه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۴ - شبی در حال مستی از بامی درافتاد این قطعه را گفت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.