به خدایی که در دوازده میل
هفت پیکش همیشه در سفرست

تختهٔ کارگاه صنعت اوست
کو سواد مه و بیاض خورست

چمن بوستان نعت ترا
خاطرم آن درخت بارورست

که ز مدح و دعا و شکر و ثنا
رایمش شاخ و بیهخ و برگ و بر است