یکی را دیدم اندر جایگاهی
که می‌کاوید قبر پادشاهی

به دست از بارگاهش خاک می‌رفت
سرشک از دیده می‌بارید و می‌گفت

ندانم پادشه یا پاسبانی
همی بینم که مشتی استخوانی