۳۵۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۶۸

ای بِروییده بِناخواست به مانندِ گیا
چون تو را نیست نَمَک، خواه بُرو، خواه بیا

هر کِه را نیست نَمَک گَر چه نِمایَد خِدمَت
خِدمَتِ او به حقیقت، همه زَرق است و ریا

بُرو ای غُصّه دَمی، زَحمَتِ خود کوتَه کُن
بادهٔ عشق بیا زود که جانَت بِزیا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.