۴۱۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۷

دلت خاقانیا زخم فلک راست
که آن چوگان جز این گویی ندارد

ز جیب مه قواره‌ات زیبد از سحر
که بابل چون تو جادویی ندارد

ازین هر هفت کردهٔ هفت دختر
چو طبعت چرخ بانویی ندارد

خرد بوسد سر کلکت که چون او
عرابی نطق هندویی ندارد

به شروان گر کرم رنگی نمی‌داشت
به باب الباب هم بویی ندارد

به دامن گرچه دریا دارد اما
گریبانش نم جویی ندارد

چو کشتی شو عنان از پاردم ساز
ازین دریا که لولویی ندارد

ندارد موکبی کایام در وی
ردیف هر سگ آهویی ندارد

نگوئی کز چه معنی بشکنندت
که شمک آهو آهویی ندارد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۸ - در مدح منوچهر شروان شاه و شکایت اخستان شاه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.