۳۲۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۳

چو خاک سیه را دهی آب روشن
به سالی گلی بردهد بوستانت

منم خاک تو گر دهی آب لطفم
دهم صد گل شکر در یک زمانت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۲ - در بارهٔ فوت دختر خود
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.