۲۸۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۶

حافظ آن خود رو درخت باغ نظم
زد به تیغ کین عدویی بیخ او

بود بس قابل ولی شمشیر را
قابل شمشیر شد تاریخ او
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۵ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷ - در شکایت فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.