سرا سروران جد اعلای تو
محمد رسول امین کریم

که از بس به خلق خداوند بود
به نام خود او را رئوف و رحیم

گران سنگ شد لنگر حلم او
به خفت کشیدن ز خضم لعیم

به میراثش اکنون تو را می‌رسد
تحمل باعدا ز خلق عظیم

که از زمرهٔ عترت وی توئی
که ذاتت حلیم است و طبعت سلیم

غرض کز جهالت به خدام تو
که می‌گفت اگر خصم بی‌ترس و بیم

به حملش ز در دور کردی چنان
که شرمنده برتافت روزان حریم

بدان سان که از کعبهٔ دل شود
بلا حول آواره دیو رجیم