۲۸۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۱ - وله ایضا

سپهر حوصله آن ابر دست دریا دل
که جیب و دامن پر زر به سایل افشاند

حساب بخشش او در جهان به خلق خدا
به غیر قادر دانا کسی نمی‌داند

در اولم یکی از قابلان لطف چو دید
به تحفه خواست مرا شرمسار گرداند

ولی در آخر کارم چو یافت ناقابل
به آن رسید که آنها که داده بستاند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰ - در تقاضای صله فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.