لب روح الله ست یا دم صور
خانگاه محمد منصور

که ز درس و کتاب و دارو هست
از سه سو دین و جان و تن را سور

زین بنا ایمن از دو چیز سه چیز
تن و جان و دل از قبور و فتور

تعبیه در صدای هر خم اوست
لحن داوود با ادای زبور

از تحلیش تیره چهرهٔ تیر
وز تجلیش طیره تودهٔ طور

در تن ار علتی‌ست اینجا خواه
حب مرطوب و شربت محرور

در دل ار شبهتیست اینجا خوان
لوح محفوظ و دفتر مسطور

کتب اینجاست ای دل طالب
دارو اینجاست ای تن رنجور

عیسی اینجاست ای هوای عفن
خضر اینجاست ای سراب غرور

پس ازین زین ستانه خواهد بود
دولت و رحمت و قصور و حبور

صفت و صورتش گه ادراک
برتر از گوش روح و دیدهٔ حور

چون بدو چشم نیک درنرسد
چونش گویم که چشم بد ز تو دور

مجد او داشت مر سنایی را
در نثای سنای خود معذور