ای برادر زکی بمرد و بشد
تا یکی به ز ما قرین جوید

تا ز آب حیات آن عالم
تن و جان از عدم فرو شوید

من ز غم مرده‌ام که کی بود او
باز از آنجا به سوی من پوید

پس تو گویی که مرثیت گویش
زنده را مرده مرثیت گوید