عاشق و دیوانه‌ام سلسله یار کو
سینه زهجران بسوخت شربت دیدار کو

گر چه گلستان خوش است ور چه چمن دلکشست
آن همه دیدم ولی آن گل رخسار کو

نالهٔ هر عاشق از دل افگار خویش
از من مسکین مپرس کان دل افگار کو