یک دل به سر کوی تو آباد نیابند
یک جان زخم زلف تو آزاد نیابند

از پس که گرفتار غمت شد همه دلها
آفاق بگردند و دلی شاد نیابند

روزی که روی مست و خرامان سوی بازار
در شهر یکی صومعه آبادنیابند

جان میکن و از بهر وفا دم مزن ای دل
کاین مزد زخوبان پریزادنیا بند

ناخورده خراشی ز سرتیشهٔ هجران
سنگی به سر تربت فرهاد نیابند