۲۷۰ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۱۸۶

ای که بر کندی دل از پیمان یاران قدیم
گاه‌گاهت یاد باید کرد از عهد و داد

محنت هجران ورنج راه و تشویق سفر
این‌همه گویی نصیب جان مهجورم فتاد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۸۵
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.