خداوندا دلم را چشم بگشای
به معراج یقینم راه بنمای

به رحمت باز کن گنجینهٔ جود
درونم خوان بشاد روان مقصود

دلی بخش از ثنای خویش معمور
زبانی ز آفرین دیگران دور

دراسانیم شکر اندیش گردان
به دشواری سپاسم بیش گردان

امیدم را به جائی کش عماری
که باشد پیشگاه رستگاری

چو خود برداشتی اول ز خاکم
مده آخر به طوفان هلاکم