مستی او مایهٔ هشیاریش
خفته همه خلق ز بیداریش

کردی بزرگی به حق کهتران
داد سبک جامه به قیمت گران

این همه بیداری ما خفتن ست
کامدن ما ز پی رفتن ست

از پی نامی که مبادش امید،
نامه سیه کردی و دیده سپید!