ای سر از آئین وفا تافته !
وز تو دلم تافتگی یافته !

گر چه به غیبت شدئی کینه توز
رنجه چه‌داری به حضورم هنوز

با چو منی ، دور کن از سر منی
چون به صفت من توام و تو منی

گر کمر کینه کنی استوار
پیش تو بیش از تو درایم به کار

ور به مدارا کشد این گفت و گوی
نیز نتابم ز وفای تو روی

لیک بشرطی که درین رای من
جای پدر گیرم و تو جای من