۳۵۰ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۰

گل کز رخ او خجل فرو میماند
چیزیش بدان غالیه‌بو میماند

ماه شب چهارده چو بر می‌آید
او نیست ولی نیک بدو میماند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.