ترک سر مستم که ساغر می گرفت
عالمی در شور و در شر می گرفت

عکس خورشید جمالش در جهان
شعله می زد هفت کشور می گرفت

چون صبا بر چین زلفش می گذشت
بوستان در مشک و عنبر می گرفت

هر دمی از آه دود آسای من
آتشی در عود و مجمر می گرفت

بوسه‌ای زو دل طلب میکرد لیک
این سخن با او کجا در می گرفت

قصهٔ دردش عبید از سوز دل
هر زمان می گفت و از سر می گرفت