۲۶۳ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۶

آن شوخ که تکیه‌گاه او چشم ترست
بازوی شهان چو بالشش زیر سرت

از بس که اساس بستر او عالیست
چادر شب بسترش سپهر گرست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.