۳۰۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۶۴

سرلشگر حسن است نگاهی که تو داری
ترکش کش او چشم سیاهی که تو داری

جوشن در صبر است شکیبنده دلان را
رخساره چون پنجه ماهی که تو داری

بر قدرت خود تکیه کند حسن چو گردد
صیقل گرمه طرف کلاهی که تو داری

بر یوسفیت حسن گواه است و عجب نیست
صد دعوی ازین به گواهی که تو داری

به نما به ملک روی که سازد ز رقابت
در نامه من ثبت گناهی که تو داری

ز آلودگی بال ملایک به حذر باش
ای اشگ جگرگون سر راهی که تو داری

در بزم سبک می‌کندت محتشم امشب
بی‌لنگری شعلهٔ آهی که تو داری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.