۲۸۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۵۷

از بادهٔ لاله تو چو در ژاله میرود
خون قطره قطره در جگر لاله میرود

چشم تو هندوئیست که پنداری از خطا
صد ترک تند خوش به دنباله میرود

از خشگ سال ناز جهان میشود خلاص
سال دگر که ماه تو در هاله میرود

زین بادهٔ دو ساله که می‌آورند باز
ناموس زهد زاهد صد ساله میرود

از شکر نی قلمم هردم از عراق
صد کاروان قند به بنگاله میرود

زیبا عروس جمله اندیشه‌ام به کار
بی‌مشتری فریبی دلاله میرود

شب محتشم چو می‌کند آهنگ نوحه ساز
تا روز از زمین به فلک ناله میرود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.