یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه ی کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه ی کیست

حالیا خانه برانداز دل و دین من است
تا در آغوش که می‌خسبد و هم خانه ی کیست

باده ی لعل لبش کز لب من دور مباد
راح روح که و پیمان ده پیمانه ی کیست

دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو
بازپرسید خدا را که به پروانه ی کیست

می‌دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد
که دل نازک او مایل افسانه ی کیست

یا رب آن شاهوش ماه رخ زهره جبین
در یکتای که و گوهر یک دانه ی کیست

گفتم آه از دل دیوانه ی حافظ بی تو
زیر لب خنده زنان گفت که دیوانه ی کیست