۲۸۷ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۳۸۷

دامان غنای عشق پاک آمد پاک
زآلودگی نیاز با مشتی خاک

چون جلوه گر و نظارگی جمله خود اوست
گر ما و تو در میان نباشیم چه باک
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۸۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.