۲۹۱ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۳۱۱

پیریم ولی چو عشق را ساز آید
هنگام نشاط و طرب و ناز آید

از زلف رسای تو کمندی فگنیم
بر گردن عمر رفته تا باز آید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۱۰
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.