۴۷۳ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۲۲

در سنبلش آویختم از روی نیاز
گفتم من سودازده را کار بساز

گفتا که لبم بگیر و زلفم بگذار
در عیش خوش‌آویز نه در عمر دراز
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.