آه که از جور چرخ، وز ستم روزگار
خسرو ملک وجود، شد به دیار عدم

آه که برچیده شد زود ز بزم جهان
مسند شهبازخان خان جمیل الشیم

رفت امیر زمان تاج اعاظم که بود
معدن عز و شرف منبع جود و کرم

نخل بلندش که بود سرو ریاض جهان
خم شد و از پا فتاد زین فلک پشت خم

دیدهٔ ایام ریخت از غم او سیل خون
بر سر عالم فشاند ماتم او خاک غم

چون ز غم آباد دهر یافت ملالت نهاد
در روضات جنان با دل خرم قدم

خامهٔ هاتف نوشت از پی تاریخ او
آه ز دنیا برفت صاحب سیف و قلم