ای که مشتاق وصل دلبندی
صبر کن بر مفارقت چندی

باش آمادهٔ غم شب هجر
ای که در روز وصل خرسندی

بندگان را تفقدی فرمای
تو که بر خسروان خداوندی

تو بمانی به کام دل، گر مرد
در تمنایت آرزومندی

چشم بد دور از رخت که نزاد
مادر دهر چون تو فرزندی

رخشی بیداد تاختی چندان
که غبار مرا پراکندی

کی شدی هاتف این چنین رسوا
گر شنیدی ز ناصحی پندی