۳۰۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۹۷

ناخورده شراب می‌خروشیم
خود تا چه کنیم؟ اگر بنوشیم

آنگاه شنو خروش مستان
این لحظه هنوز ما خموشیم

کو تابش می که پخته گردیم؟
از خامی خویش چند جوشیم؟

چون می نخرند زهد و تقوی
پس بیهده ما چه می‌فروشیم؟

از جام طرب‌فزای ساقی
یاران همه مست و ما به هوشیم

گر غمزهٔ مست او ببینیم
هیهات! که باز چون خروشیم؟

هر چند بدو رسید نتوان
لیکن چه کنیم؟ هم بکوشیم

شب خوش بودیم بی‌عراقی
امروز در آرزوی دوشیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.