دل، دولت خرمی ندارد
جان، راحت بی‌غمی ندارد

دردا! که درون آدمی زاد
آسایش و خرمی ندارد

از راحت‌های این جهانی
جز غم دل آدمی ندارد

ای مرگ، بیا و مردمی کن
این غم سر مردمی ندارد

وی غم، بنشین، که شادمانی
با ما سر همدمی ندارد

وی جان، ز سرای تن برون شو
کین جای تو محکمی ندارد

منشین همه وقت با عراقی
کاهلیت محرمی ندارد