اگر تو عشق نبازی به عمر خویش چه نازی؟
که کار زنده‌دلان عشق بازی است نه بازی

مرا به جور رقیبان مران ز کوی حبیبان
درون کعبه چه باک از مخالفان حجازی

میان حلقهٔ رندان مگو ز توبه و تقوی
بیان عشق حقیقی مجو ز عشق مجازی

مکن ملامت رامین اگر ملازم ویسی
مباش منکر محمود اگر مقر ایازی

بمیر بر سر کویش گرت بود سر کویش
که پیش اهل حقیقت شهید باشی و غازی

کنند گوشه‌نشینان کنج خلوت چشمم
هزار میخی مژگان به خون دیده نمازی

به تیرگی و درازی شبی چو دوش ندیدم
اگر چه زلف تو از دوش بگذرد به درازی

متاب روی ز مهر ار چه آفتاب منیر
به حسن خویش مناز ار چه در تنعم و نازی

بزیر پای تو خواجو اگر چه مور بمیرد
تو را خبر نبود بر فراز ابرش تازی

اگر چه بلبل باغ محبتست ولیکن
مگس چگونه کند پیش باز دعوی بازی