۲۹۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۷۱

کیست که گوید ببارگاه سلاطین
حال گدایان دلشکستهٔ مسکین

سوخته‌ئی کو که خون ز دیده ببارد
از سر سوزم چو شمع بر سر بالین

در گذر ای باغبان که بلبل سرمست
باز نیاید به غلغل تو ز نسرین

با رخ بستان فروز ویس گلندام
کس نبرد نام گل بمجلس رامین

کی برود گر هزار سال برآید
از سرفرهاد شور شکر شیرین

عاشق صادق کسی بود که نخواهد
ملکت کسری بجای مهر نگارین

شمسهٔ چین نیست در تصور اورنگ
جز رخ گلچهر ماهروی خورآئین

مرغ دل از زلف دلبران نبرد جان
کبک نیابد امان ز چنگل شاهین

منکر خواجو مشو که اهل نظر را
روی بتان قبله است و کیش مغان دین
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۷۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.