گر من خمار خود ز لب یار بشکنم
بازار کارخانهٔ اسرار بشکنم

بر بام هفت قلعهٔ گردون علم زنم
دندان چرخ سرکش خونخوار بشکنم

در هم کشم طناب سراپرده کبود
بند و طلسم گنبد دوار بشکنم

منجوق چتر خسرو سیاره بفکنم
قلب سپاه کوکب سیار بشکنم

گر پای ازین دوایر کحلی برون نهم
چون نقطه پایدارم و پرگار بشکنم

بر اوج این نشیمن سبز آشیان پرم
نسرین چرخ را پر و منقار بشکنم

بفروزم از چراغ روان شمع عشق را
ناموس این حدیقهٔ انوار بشکنم

تا کی طریق توبه و سالوس و معرفت
جامی بده که توبه بیکبار بشکنم

خواجو بیا که نیم شب از بهر جرعه‌ئی
زنجیر و قفل خانه خمار بشکنم