۴۰۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۴۱۳

اگر دو چشم تو مست مدام خواهد بود
خروش و مستی ما بر دوام خواهد بود

ز جام بادهٔ عشقت خمار ممکن نیست
که شراب اهل مودت مدام خواهد بود

گمان برند کسانی که خام طبعانند
که کار ما ز می پخته خام خواهد بود

شراب وطلعت حور از بهشت مطلوبست
وگرنه خلد ز بهر عوام خواهد بود

بکنج میکده آن به که معتکف باشد
کسی که ساکن بیت الحرام خواهد بود

حلال زاده نیم گر بروی شاهد ما
شراب و نغمهٔ مطرب حرام خواهد بود

بمجلسی که تو باشی ندیم خلوت خاص
دریغ باشد اگر بار عام خواهد بود

مرا که نام برآمد کنون ببدنامی
گمان مبر که غم از ننگ و نام خواهد بود

کجا ز دست دهم جام می چو می‌دانم
که دستگیر من خسته جام خواهد بود

بیا که گر نبود شمع در شب دیجور
رخ چو ماه تو ما را تمام خواهد بود

چو سرو میل چمن کن که صبحدم در باغ
سماع بلبل شیرین کلام خواهد بود

ورای قطع تعلق ز دوستان قدیم
عذاب روز قیامت کدام خواهد بود

چه غم ز حربه و حرب عرب چو مجنون را
مقیم بر در لیلی مقام خواهد بود

چنین که سر به غلامی نهاده‌ئی خواجو
برآستان تو سلطان غلام خواهد بود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.