کدام یار که ما را پیام یار آرد
از آن دیار حدیثی بدین دیار آرد

که می‌رود که ز یاران مهربان خبری
بدین غریب پریشان دلفگار آرد

بتشنگان بیابان برد بشارت آب
ببلبلان چمن مژدهٔ بهار آرد

اگر نه لطف نماید نسیم باد صبا
بمرغ زار که بوئی ز مرغزار آرد

خیال روی نگارم اگر نگیرد دست
که طاقت غم هجران آن نگار آرد

بسی تحمل خار جفا بباید کرد
که تا نهال مودت گلی ببار آرد

ز بهر دفع خمارم که می‌تواند رفت
که جرعه‌ئی می نوشین خوشگوار آرد

بجای سرمه‌ام از خاک کوی او گردی
برای روشنی چشم اشکبار آرد

سلام و خدمت خواجو بدان دیار برد
پیام یار سفر کرده سوی یار آرد