۳۶۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۰۴

خطی کز تیره شب برخور نوشتست
چه خطست آن که بس در خور نوشتست

اگر چه در خورست آن خط ولیکن
خطا کردست کان برخور نوشست

خطا گفتم مگر سلطان حسنش
براتی بر شه خاور نوشتست

و گر نی اجری خیل حبش را
خراج روم بر قیصر نوشتست

و یا توقیع ملک دلبری را
مثالی بر مه از عنبر نوشتست

بشیرینی بتم بستست گوئی
بدان افسون که برشکر نوشتست

همه راز نهانم مردم چشم
بیاقوت روان بر زر نوشتست

تو گوئی منشی دیوان تقدیر
مرا این در ازل بر سر نوشتست

بچشم عیب در خواج می‌بینید
چو می‌دانید کاینش سرنوشتست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.