با چنین فقر و این تهی دستی
وندرین خاکساری و پستی

پشت گرمم بدانکه بی‌کم و کاست
اعتقادی درست دارم و راست

به رسول و کلام و وحی و ملک
به شب قربت و عروج فلک

به بهشت و بدوزخ و بالم
به سماوات و عرش و لوح و قلم

به ترازو و عرصهٔ عرصات
به عبور مجردان ز صراط

به کرامات و معجز و بولی
به ابوبکر و عمر و بعلی

به شب اولین گور و عذاب
به وقوف و بحشر و نشر و حساب

به خدایی که واحدست و صبور
به خدایی که قادرست و غفور

بی‌زن و بی‌شریک و فرزندست
او به کس، کس باو نه مانندست

حی و قیوم و بر وعدل و علیم
خالق و رازق و قدیر و قدیم

بود و هست و بود ولی بیچون
از جسد فرد و از جهت بیرون

ز اختر و چرخ و عقل و جان برتر
وز خیال و ضمیر و فکر به در

ملک انس و جان علی‌الاطلاق
« ابدی الظهور والاشراق »

حکم او عدل و وعدهٔ او راست
بجز و هرچه بود و هست و اوراست

پادشاها، به ذات اکرم تو
به صفات و به اسم اعظم تو

که ز ایمان مکن تهی دستم
بر همینم بدار تا هستم