شنیدم حاجییی احرام بسته
چو در ریگ بیابان گشت خسته

بخود گفت: ار چه پر تشویش راهست
جمال کعبه نیکو عذر خواهست

اگر در خانه خود را قید سازی
کجا مرغ حرم را صید سازی؟

ز هجران گر چه داری صد شکایت
به روز وصل بگذار آن حکایت

به ماهی گر پدید آید گناهی
توان بخشید جرمش را به ماهی