۳۱۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۸۲۹

اگر هزار یکی زان جمال داشتمی
رعایت دل مردم به فال داشتمی

مرا اگر چو تو در حسن حالتی بودی
چرا شکسته‌دلان را به حال داشتمی؟

در آن جهان سوی من گر تو میل میکردی
به دوستی که ز جنت ملال داشتمی

مرا ز دست فراقت به جان رسیدی کار
اگر نه نقش تو اندر خیال داشتمی

اگر به بال قبولت پریدمی ز جهان
چه غم ز و زر و چه باک ازو بال داشتمی؟

به سال وعدهٔ کامم که می‌دهی نیکوست
اگر به عمر خود امید سال داشتمی

گرم حضور جمال تو دست می‌دادی
چو اوحدی چه سر قیل و قال داشتمی؟
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.