آن تیر غمزه را دل خلقی نشانه بین
انگشت رنگ داده و انگشتوانه بین

روی سیاه چرده و زلف سیاه کار
چشم سیاه تنگ خوش جاودانه بین

در باغ عارضش ز برای شکار دل
زلف چو دام بنگر و خال چو دانه بین

با آن غرور و غفلت و خردی و بیخودی
یک بوسه زو طلب کن و پنجه بهانه بین

گرد میان لاغر آن خان نیکوان
پیچیده دایم آن کمر تنگ خانه بین

از دست زلف هندوی او جور می‌برم
بخت مرا نگه کن و حال زمانه بین

مرد اوحدی ز داغ غمم او هزار بار
با آن دو دل حکایت مرد یگانه بین