۲۸۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۰۲

مدتی من به کار خود بودم
با خود و روزگار خود بودم

صورتی چند نقش می‌بستم
گر چه صورت نگار خود بودم

به دیدار کسان شدم ناگاه
گر چه هم در دیار خود بودم

بدر هر حصار می‌گشتم
نه که من در حصار خود بودم؟

سالها یار،یار، می‌گفتم
خود به تحقیق یار خود بودم

یک شبم یار در کنار کشید
روز شد، در کنار خود بودم

اوحدی پیش من حجاب نشد
زانکه خود پرده‌دار خود بودم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.