۳۲۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۷۲

بید بشکفت و گل به بار آمد
لاله بر طرف جویبار آمد

گربهٔ بید بر دریچهٔ شاخ
پنجه بگشود و در شکار آمد

علم خسرو چمن بزدند
یزک لشکر بهار آمد

زان طرف لالهای سرخ برست
زین طرف نالهای زار آمد

سرو آزاد بر یمین افتاد
نرگس مست بر یسار آمد

رفت قمری چو بلبل آمد و گل
که یکی گر بشد هزار آمد

از چمن نکهت صبا بدمید
ز صبا بوی زلف یار آمد

بید بنشست و جام باده نهاد
باد برجست و در نثار آمد

گل رعنا به خانه باز رسید
بلبل مست با قرار آمد

ز سخن ها که هر کسی گفتند
غزل اوحدی بکار آمد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.