۳۳۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۲۷

بی‌تو جانا زندگانی می‌کنم
وز تو این معنی نهانی می‌کنم

شرم باد از کار خویشم تا چرا
بی‌تو چندین زندگانی می‌کنم

تو نه و من در جهان زندگان
راستی باید گرانی می‌کنم

صبر گویم می‌کنم لیکن چه صبر
حیلتی چونین که دانی می‌کنم

از غمم شادی و تا بشنیده‌ام
از غم خود شادمانی می‌کنم

در همه راه تمنا کردمی
بر سر ره دیده‌بانی می‌کنم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.