تختهٔ عشق برنوشتم باز
برنویس ای نگار تختهٔ ناز

تا بر استاد عاشقی خوانیم
روزکی چند باب ناز و نیاز

ورقی باز کن ز عهد قدیم
باز کن خاک عشوه از سر آز

هین که روز و شب زمانه همی
ورق عمرمان کنند فراز

چند گویی زمانه در پیش است
بر وفای زمانه هیچ مناز

قصه کوتاه کن که کوته کرد
روز امید انتظار دراز