دل در هوست ز جان برآید
جان در غمت از جهان برآید

گو جان و جهان مباش اندیک
مقصود تو از میان برآید

سودیست تمام اگر دلی را
یک غم ز تو رایگان برآید

همخانهٔ هرکه شد غم تو
زودا که ز خان و مان برآید

وانکس که فرو شود به کویت
دیرا که از او نشان برآید

گویی که اگرچه هست کامم
تا کام دل فلان برآید

لیکن ز زبان این و آنست
هر طعنه که از زبان برآید

نشنیدستی چنان توان مرد
ای جان جهان که جان برآید

دل طعنهٔ تو بدید بخرید
تا دیدهٔ این و آن برآید

ارزان مفروش انوری را
گر باز خری گران برآید