دوش تا صبح یار در بر بود
غم هجران چو حلقه بر در بود

دست من بود و گردنش همه شب
دی همه روز اگرچه بر سر بود

با بر همچو سیم سادهٔ او
کارم از عشق چون زربر بود

گرچه شبهای وصل بود خوشم
شب دوشین ز شکل دیگر بود

یا من از عشق زارتر بودم
یا ز هر شب رخش نکوتر بود

کس نداند که آن چه طالع بود
من ندانم که آن چه اختر بود

از فلک تا که صبح روی نمود
انوری با فلک برابر بود