۳۱۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۰

یار با هرکسی سری دارد
سر به پیوند من فرو نارد

این چنین شرط دوستی باشد
که بخواند به لطف و بگذارد

دل و جانم به لابه بستاند
پس به دست فراق بسپارد

ناز بسیار می‌کند لیکن
نیک بنگر که جای آن دارد

جان همی خواهد و کرا نکند
که به جانی ز من بیازارد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.