۳۴۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۰

حسنت اندر جهان نمی‌گنجد
نامت اندر دهان نمی‌گنجد

راز عشقت نهان نخواهد ماند
زانکه در عقل و جان نمی‌گنجد

با غم تو چنان یگانه شدم
که دل اندر میان نمی‌گنجد

طمع وصل تو ندارم ازآنک
وعده‌ات در زبان نمی‌گنجد

آخر این روزگار چندان ماند
که دروغی در آن نمی‌گنجد

روی پنهان مکن که راز دلم
بیش از این در نهان نمی‌گنجد

گویی از نیکویی رخ چو مهم
در خم آسمان نمی‌گنجد

چه عجب شعر انوری را نیز
معنی اندر بیان نمی‌گنجد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.